همان گونه كه اراده خصوصي بي وقفه بر ضد اراده عمومي عمل مي كند، حكومت هم مدام بر ضد حاكميت در تكاپوست. هر اندازه براين تكاپو افزوده شود به همان نسبت هم ساختار قدرت هم رو به تباهي مي گذارد، و چون هيچ گونه اراده اي صنفي كه با مقاومت در برابر حكومت موازنه اي در قدرت ايجاد كند وجود ندارد، دير يا زود، سر انجام حكومت هيئت حاكمه را سركوب و پيمان اجتماعي را نقض مي كند. اين عيب ذاتي و اجتناب ناپذيري است كه از همان آغاز پيدايش هيئت سياسي مدام در پي نابودي آن است ، و همان طوري كه پيري و مرگ به زندگي انسان پايان مي دهد، اين عيب نيز به حيات هيئت سياسي پايان مي دهد.